کف کاذب چیست؟

این کف که کف بلند، کف دسترسی یا کف کم ارتفاع نیز نامیده می شود یک مدل ساختاری است که در آن یک طبقه مرتفع بالاتر از سطح دال بتنی اصلی ساختمان ساخته می شود  در نتیجه یک فضای  پنهان بین دو طبقه ایجاد می شود که برای عبور استفاده می شود خدمات مکانیکی و الکتریکی. 

کف مرتفع چیست؟

کف بلند ، کف دسترسی یا کف رایانه دسترسی بلند نیز نامیده می شود ، کف برجسته یک مدل ساختاری است که در آن یک طبقه مرتفع بالاتر از سطح دال بتنی اصلی ساختمان ساخته می شود ، در نتیجه یک فضای پنهان بین دو طبقه ایجاد می شود که برای عبور از خدمات مکانیکی و الکتریکی.

کف کاذب  دو نوع کلی دارند:

• طبقه دسترسی سنتی / استاندارد (طبقه بلند شده از طریق پست و صفحه)
• طبقه دسترسی کم نمایه (طبقه مدیریت کابل)

همچنین در انواع کف کاذب فولادی و کف کاذب آلومینیومی بیشترین کاربرد را دارند.

نوع کف مرتفع مورد نیاز به چندین ملاحظه بستگی دارد:

نوع  استفاده(مرکز داده ، مطب ، مرکز پزشکی ، سایت صنعتی و غیره)

تنظیم سیستم خنک کننده / توزیع هوا

نیازهای کابل کشی / سیم کشی (انعطاف پذیری ، مسیریابی ، توزیع و تحویل)

بیایید نگاهی به هر یک از این انواع طبقه برجسته و آنچه برای آنها طراحی شده است ، بیاندازیم.

یک کف مرتفع سنتی که برای توزیع هوای کف استفاده می شود

شخصات ساخت و ساز (CSI) و مشخصات ساخت و ساز کانادا (CSC) شماره ها و عناوین Masterformat زیر را برای این نوع استاندارد کفپوش برجسته تعیین کرده اند:

09 69 00 - کف افزایش دسترسی

09 69 13 - کفپوش دسترسی مشبک

سیستم کف دسترسی دسترسی پست و پانل سنتی در دهه 1960 با هدف اصلی تأمین خنک کننده و جریان هوا به شبکه های بزرگ رایانه ای آن دوره ، چون بسیار گرم بودند ، معرفی شد.

یک طبقه دسترسی سنتی یک فضای هوایی مهر و موم شده (به نام پلنوم) بین کف دسترسی برجسته و زیر کف ایجاد می کند. پلنوم برای تطبیق و توزیع هوای کف (UFAD) وجود دارد. این کف ها را می توان در ارتفاعات مختلف از 6 اینچ (152 میلی متر) تا 4 فوت (1.3 متر) یا بالاتر نصب کرد.

ارتفاع پست ها به دلیل حجم کابل ها و سایر سرویس هایی که باید در زیر کف برجسته ذخیره شوند ، تعیین می شود. ارتفاع معمول بین 24 اینچ (610 میلی متر) و 48 اینچ (1219 میلی متر) است.

برای پاسخگویی به تقاضاهای صنعتی سیستمهای کم مشخصات ، تولیدکنندگان سنتی پست و تابلو سعی کرده اند ارتفاع کف کف خود را در بعضی موارد به چهار اینچ کاهش دهند. با این وجود ، در همان ارتفاع ، کفپوش های پست و صفحه ای هنوز فضای قابل استفاده یا انعطاف پذیری را که سیستم های کم مشخصات به عنوان استاندارد دارند ، ارائه نمی دهد.

اجزای اصلی سیستم کفپوش پست و پانل سنتی به شرح زیر است:

پست (پایه): این یک پست عمودی و قابل تنظیم است که از صفحات کف که در بالا ذکر شد پشتیبانی می کند. پانل با پیچ به یک پایه فولادی در هر گوشه متصل می شود (4 پست در هر صفحه). پست ها معمولاً در صورت لزوم با چسب پایه رزین اپوکسی و با اتصالات مکانیکی به کف طبقه متصل می شوند.

استرینگر: این یک قطعه سخت افزاری افقی است که به هد ستون متصل می شود و در صورت لزوم پشتیبانی از کف جانبی اضافی را اضافه می کند.

پشتیبانی و نورپردازی ساختاری اضافی اغلب هنگامی که کف به اندازه کافی بلند می شود تا فرد بتواند خزنده شود یا حتی از آن عبور کند ، مورد نیاز است.

الزامات اضافه شده ممکن است شامل سیستم های مهار آتش و سیستم های سینی کابل باشد.

پس از نصب ، صفحات کف را می توان با انواع مختلف کف پوش مانند کاشی های فرش ، پرونده های وینیل ، مشمع کف اتاق ، ورقه با فشار بالا ، کاشی های لاستیکی، چوب ، سنگ مرمر و کاشی های سنگی و سرامیکی پوشاند.

در صورت نیاز به تعمیرات یا تغییر در سرویس های زیر کف ، یک ابزار خاص و یک کارگر آموزش دیده مورد نیاز است. این ابزار (که کشش کف ، بالابر کاشی یا بالابر مکش نامیده می شود) دارای یک دسته منحنی در بالای یک مکش بزرگ است. برای باز کردن کف ، بالابر مکش به یک کاشی جداگانه متصل می شود و سپس بلند می شود. برای کاشی های فرش معمولاً از قلاب و حلقه بلند کننده استفاده می شود.